Ο κοσμοπολιτισμός έχει οριστεί εξαρχής από τον Όμηρο. Είμαστε ένας
ιστορικός λαός της Μεσογείου που συμμετέχουμε στον κοσμοπολιτισμό λόγω
της διασποράς. Οι κοινωνικό-οικονομικές συνθήκες και οι διακρατικές
σχέσεις στις αρχές του 20ού αιώνα ανήγαγαν τον κοσμοπολιτισμό σε
φαινόμενο που έφτασε στο αποκορύφωμά του και δέσποσε σε κάποιες
μητροπόλεις-φάρους της Μεσογείου: Αλεξάνδρεια, Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη,
Θεσσαλονίκη... Επιστρέφοντας σε αυτές, είναι σαν να πηγαίνω στις πηγές
της λογοτεχνίας. Ο κοσμοπολιτισμός είναι κομμάτι του παρελθόντος αλλά
και ένα στοίχημα για το μέλλον. Η νεοελληνική λογοτεχνία κατατρύχεται
από την εσωστρέφεια και την αγοραφοβία των τελευταίων δεκαετιών,
καταδικάζοντας ικανούς συγγραφείς να μηρυκάζουν εθνικές τραγωδίες και να
αναμασούν εθνικές εμμονές.
Όλα αυτά δεν επέτρεψαν να δημιουργηθούν μεγάλα έργα που θα συμμετείχαν στο «κοινό ταμείο» της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας.
Ολόκληρη η συνέντευξη του Δημήτρη Στεφανάκη στη Lifo εδώ.
