Εκδοτικό Σημείωμα
Όσο περνά ο καιρός, αυξάνουν οι εμπειρίες και ωριμάζουν οι σκέψεις, αντιλαμβάνομαι ότι η διάρκεια, η συνέχεια και τελικά η συνέπεια στις επιλογές είναι βαρύ φορτίο και δεν το αντέχουν πάντα οι ώμοι μας. Ειδικά όταν οι αντικειμενικές, οι εξωτερικές συνθήκες δεν μας ευνοούν, έρχονται σε αντίθεση με τις επιθυμίες μας και ανατρέπουν τα σχέδιά μας. Τότε είναι που οφείλεις να επιστρατεύσεις όλες εκείνες τις ψυχικές δυνάμεις που αποθήκευες μέσα σου αυτά τα χρόνια, να αναλάβεις πρωτοβουλίες, να μην παραιτηθείς από τον φόβο της αποτυχίας. Να αναζητήσεις στηρίγματα στους δικούς σου ανθρώπους - και είναι πολλοί οι δικοί μας άνθρωποι τελικά - να εφαρμόσεις στην πράξη το πνεύμα της συνεργατικότητας και της αλληλεγγύης. Όχι γιατί είναι αυτά που θα σε απεμπλέξουν και θα σε βγάλουν από το αδιέξοδο - γιατί κι αυτό θα γίνει τελικά - αλλά γιατί πάντα σε αυτά πίστευες, και αυτά υλοποιούσες, από πεποίθηση και όχι από ανάγκη. Δεν είναι κακό όμως μερικές φορές να μας οδηγεί και η ανάγκη, εξάλλου μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμος σύμβουλος. Γι’ αυτό λοιπόν θα σας πω ότι θαυμάζω τις μικρές και ευέλικτες ομάδες, εκείνες που διαμορφώνονται μετά από ολονύκτιες συζητήσεις, ολοήμερες αναζητήσεις, που πορεύονται δημιουργικά, που εξελίσσονται, που ενθουσιάζονται, απογοητεύονται αλλά ξανασηκώνονται και προχωράνε, ομοιότυπα ή παραλλαγμένα, πάντως προχωράνε.
Και για να έρθουμε στα δικά μας. Συχνά λέω ότι γοητεύομαι από τους ανθρώπους που ξεκινούν τη δράση τους - εκδοτική ή βιβλιοπωλική - μέσα σε αντίξοες συνθήκες, εκεί που όλα προοιωνίζονται δυσμενή, εκεί που πολλοί, ανάμεσά τους και αρκετές Κασσάνδρες, προβλέπουν το τέλος του βιβλίου, το τέλος της ανάγνωσης. Όλοι εμείς στην Κλεψύδρα, επειδή πιστεύουμε μόνο στο θετικό σενάριο, σε αυτούς τους Φίλους αφιερώνουμε αυτό το σημείωμα…
Έφη Ριζά
Όσο περνά ο καιρός, αυξάνουν οι εμπειρίες και ωριμάζουν οι σκέψεις, αντιλαμβάνομαι ότι η διάρκεια, η συνέχεια και τελικά η συνέπεια στις επιλογές είναι βαρύ φορτίο και δεν το αντέχουν πάντα οι ώμοι μας. Ειδικά όταν οι αντικειμενικές, οι εξωτερικές συνθήκες δεν μας ευνοούν, έρχονται σε αντίθεση με τις επιθυμίες μας και ανατρέπουν τα σχέδιά μας. Τότε είναι που οφείλεις να επιστρατεύσεις όλες εκείνες τις ψυχικές δυνάμεις που αποθήκευες μέσα σου αυτά τα χρόνια, να αναλάβεις πρωτοβουλίες, να μην παραιτηθείς από τον φόβο της αποτυχίας. Να αναζητήσεις στηρίγματα στους δικούς σου ανθρώπους - και είναι πολλοί οι δικοί μας άνθρωποι τελικά - να εφαρμόσεις στην πράξη το πνεύμα της συνεργατικότητας και της αλληλεγγύης. Όχι γιατί είναι αυτά που θα σε απεμπλέξουν και θα σε βγάλουν από το αδιέξοδο - γιατί κι αυτό θα γίνει τελικά - αλλά γιατί πάντα σε αυτά πίστευες, και αυτά υλοποιούσες, από πεποίθηση και όχι από ανάγκη. Δεν είναι κακό όμως μερικές φορές να μας οδηγεί και η ανάγκη, εξάλλου μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμος σύμβουλος. Γι’ αυτό λοιπόν θα σας πω ότι θαυμάζω τις μικρές και ευέλικτες ομάδες, εκείνες που διαμορφώνονται μετά από ολονύκτιες συζητήσεις, ολοήμερες αναζητήσεις, που πορεύονται δημιουργικά, που εξελίσσονται, που ενθουσιάζονται, απογοητεύονται αλλά ξανασηκώνονται και προχωράνε, ομοιότυπα ή παραλλαγμένα, πάντως προχωράνε.
Και για να έρθουμε στα δικά μας. Συχνά λέω ότι γοητεύομαι από τους ανθρώπους που ξεκινούν τη δράση τους - εκδοτική ή βιβλιοπωλική - μέσα σε αντίξοες συνθήκες, εκεί που όλα προοιωνίζονται δυσμενή, εκεί που πολλοί, ανάμεσά τους και αρκετές Κασσάνδρες, προβλέπουν το τέλος του βιβλίου, το τέλος της ανάγνωσης. Όλοι εμείς στην Κλεψύδρα, επειδή πιστεύουμε μόνο στο θετικό σενάριο, σε αυτούς τους Φίλους αφιερώνουμε αυτό το σημείωμα…
Έφη Ριζά
